Wexta ku meriv sedema xulqîyeta însan û sirrê îmtîhana wî/wê dinêre, meriv dibîne ku ‘Ezazîl(Şeytan) bi sedem kirina xwe (ku ji kibra û nijadiya xwe, xwe ji adem ‘a.s. çêtir û mezintir dibîne) bûye musteheqa l’enetê û di encama vê bûyerê de heta wexta ku Xweda dixwaze muhlet girtiye û xwe weqfî xapandina benî adem kiriye. Em û tevî zurîyeta xwe bi derfetên gelekî mezin muselletî ser nesla însan bûye. Ev jî bûye reya ceribandin...