Zilamekî di  çîyayekî de bi rêya xwe ve diçe. Dibîne ku merivekî kal, qantira wî li pêşiya wî dimeşe. Ser pişta qantirê jî êzing barkirî ne. Çile ye, der û dor berf e, sar û seqem e ku meriv li piyan qeşa digre… Di wê kêlîyê de di navbera zilam û û ê kal de axavtineke wisa derbas dibe: Zilam: -Xalo! Tu çi dikî? Kal: -Ma tu nabînî ez êzingan dikşînim. Zilam: -Tuyê çi bikî...