Jibo keda mehmet baran dîrok dîrok bîrek e bi şikêrên tagirtî terman dihembêje pirî caran dema ku ahenga nalên hespan kur lê vedide çavê axîneke bi tiraf diterife diçê digel rûbareke ji xwînê olan dide di navîskeke tarî de şikêr şikêr û talan devî di devî de li termekî çalkirî digerin di wê mecdemînê de hespên xwe...
I Di destpêka biharê de Ew çi qeşa bû kete erdê Tevde mirin hişkbûn Gul û beybûn û nesrîn Tu kes bi mirineke wiha bêdeng Nehata kuştin Kal û ciwan digel zarokan Bêcan ketin li deştê II Şazdehê adarê ji ezman mirin dibarî Ew çi pîlanek xaîn bû neyara danî Qet nayê jibîrkirin heta em sax bin Ew bihara ku bi hêstira hate şuştin
